- Ma: Gesloten
- Di - do: 10.00 u. - 18.00 u.
- Vr - zo: Gesloten
Op deze pagina hebben we enkele ervaringen en verhalen van ouders verzameld. Zij vertellen stuk voor stuk in interviews wat ze van Stoer op Toer vinden.
Maddy woont met haar man en twee zoons in Harmelen. Haar jongste zoon, Jim (14), heeft het syndroom van Down. “We zeggen wel eens dat Jim het leukste leven van de wereld heeft, want hij maakt zich nooit ergens zorgen over. Hij is echt een geweldige jongen.”
Jim begon ooit op de dorpsschool in Harmelen. Het ging goed, tot in groep 3 bleek dat speciaal onderwijs beter bij hem paste. In zijn nieuwe klas, omringd door andere leuke kinderen, kwam Maddy via één van de ouders in contact met Stoer op Toer.
Hoewel het gezin nooit actief op zoek was naar een logeeradres, voelde Stoer op Toer meteen goed. Wat Maddy aansprak, was dat Jim daar de kans krijgt om juist de dingen te doen die bij zijn leeftijd horen. “Naar mate Jim ouder wordt, merken we de verschillen tussen leeftijdsgenoten steeds vaker. Waar zij bijvoorbeeld zelfstandig naar de stad gaan en leuke dingen doen, kan Jim dat niet alleen. Bij Stoer op Toer krijgt hij daar op zijn eigen tempo wél de ruimte voor.”
Thuis gaat het goed, benadrukt Maddy, maar ze ziet dat het Jim goed doet om af en toe uit zijn vertrouwde wereld te stappen. “Hij ontwikkelt zich zichtbaar, groeit in zelfstandigheid en zelfs op onverwachte vlakken maakt hij vooruitgang. Zo is Jim thuis een moeilijke eter, maar tijdens de logeerweekenden wordt hij op een positieve manier gestimuleerd om nieuwe dingen te proeven, iets wat hij normaal nooit doet. Hij heeft zelfs een stukje pannenkoek geproefd!”
De eerste keer logeren vond Jim spannend, maar al snel veranderde dat in enthousiasme. Inmiddels logeert hij ongeveer één keer per maand bij Stoer op Toer. In de meivakantie ging hij zelfs mee op avontuur naar de Ardennen. Voor de zomervakantie staat een reis naar Luxemburg gepland.
“Een mooi voorbeeld van de persoonlijke benadering bij Stoer op Toer speelde zich af toen bleek dat de vakantie naar Luxemburg precies samenvalt met onze gezinsvakantie. Toen Pascal vroeg of Jim mee wilde naar Luxemburg, antwoordde ik met een knipoog dat Jim dan opgehaald moest worden op Terschelling. Een dag later stuurde Pascal terug dat hij het ging regelen. En dus gaat Jim gewoon mee! Hoe mooi is dat?”
Wat Stoer op Toer volgens Maddy zo fijn maakt, is de vaste structuur en het vertrouwde gevoel. “De weekenden beginnen altijd op dezelfde manier, wat zorgt voor rust bij Jim. Hij weet bijvoorbeeld dat ze op vrijdag als ze aankomen altijd pasta eten.”
Angelique, een van de begeleiders, speelt hierin een belangrijke rol. Maddy vertelt hoe ze haar als moeder begreep omdat ze het lastig vond om hem de eerste keer los te laten. “Ze stuurde een extra appje of liet Jim bellen, gewoon om te laten weten dat alles goed ging. Dit zijn de kleine dingen die zo’n groot verschil maken.”
Jim groeit volgens Maddy. Lichamelijk, maar ook qua zelfstandigheid en zelfvertrouwen. Zo wil hij steeds meer dingen zelf doen. “Of dat nu komt door Stoer op Toer of zijn natuurlijke ontwikkeling, is moeilijk te zeggen, maar de impact is onmiskenbaar. Vooral het durven proeven van nieuw eten is een zichtbaar resultaat.”
Ook voor Maddy als ouder betekent deze ontwikkeling veel. Waar ze eerst veel moeite had met het idee om Jim ‘los te laten’, voelt ze nu het vertrouwen. “Onlangs zijn mijn man en ik zelfs een weekendje weggeweest, gewoon omdat we weten hoe fantastisch Jim het heeft bij Stoer op Toer.”
Over de toekomst van de zorg voor Jim maakt Maddy zich soms zorgen, maar toch voelt ze ook vertrouwen. “Als Pascal ooit een woning zou realiseren, ben ik de eerste die zich inschrijft! Ik heb Stoer op Toer dan ook regelmatig aangeraden bij andere ouders. Voor Jim betekent het logeren niet alleen plezier, maar ook zorgt het voor meer vertrouwen in zichzelf.”
Chantal is moeder van Luc (21). Hij heeft het syndroom van Down. Lange tijd waren ze met z’n tweeën. Een hecht duo, zoals ze zelf zegt: “Omdat zijn vader internationaal chauffeur is, groeide hij grotendeels bij mij op, zo ook na de scheiding. Sinds tien jaar zijn we thuis met z’n drieën, samen met mijn partner René. We voelden allebei: hij moet op een gegeven moment stappen maken richting zelfstandigheid. En dat is best een grote stap, van enig kind thuis, naar wonen in een groep. Daarom wilden we hem daaraan laten wennen.”
Via een oproep op Facebook kwam Chantal in contact met Pascal. Hij was toen net begonnen met Stoer op Toer. Het concept sprak haar meteen aan, vooral het gevoel van op ‘mannen onder elkaar’. “Omdat Luc zo’n hechte band met mij heeft, wilde ik juist dat hij mannelijke rolmodellen om zich heen kreeg. En dat vond ik in Pascal en zijn team.”
“Pascal kwam bij ons thuis kennismaken. Dat vond ik echt belangrijk. Ik zie meteen aan Luc of hij iemand mag of niet, en met Pascal was het meteen goed. Inmiddels is Luc één keer per maand een weekend bij Stoer op Toer en om het weekend bij zijn vader. Pascal is zijn held geworden! Maar ook de andere begeleiders zoals Arthur en Angelique zorgen voor een vertrouwd gevoel.”
Volgens Chantal is Luc een ‘makkelijke knul’. Als iets goed voelt, dan gaat hij ervoor. “Zijn eerste logeerweekend ging hij gewoon, gaf me een dikke knuffel en vertrok. Toen hij terugkwam, was hij laaiend enthousiast over een dj-workshop die ze hadden gedaan. Stoer én indrukwekkend, precies wat ik hoopte dat hij zou ervaren.”
“Wat ik heel fijn vind, is dat er altijd wordt meegedacht. Wij wonen niet om de hoek, maar Pascal denkt altijd mee naar hoe we Luc makkelijk die kant op krijgen. Tijdens de weekenden krijgen we updates via een app: foto’s, filmpjes, kleine verslagjes met doelen. Dat geeft vertrouwen. Ik weet dat Luc in goede handen is.”
Op de vraag of Chantal Luc heeft zien groeien, antwoord ze: “Ik zie verandering. Kleine dingen die groot zijn in ons dagelijks leven. Hij dekt uit zichzelf de tafel als wij staan te koken. Hij ruimt zijn spullen op zonder dat ik het vraag. Het zijn signalen van groei en zelfstandigheid. En ja, daar heeft Stoer op Toer zeker aan bijgedragen.”
Inmiddels is Luc ook mee geweest naar de Ardennen en zelfs naar Portugal. Hij vond alles prachtig. Elke reis is een avontuur dat hem iets nieuws leert.
“De weekenden zonder Luc geven mij de ruimte om ‘Chantal’ te zijn, niet alleen moeder. Ik ben altijd bezig geweest met balans houden tussen zorgen voor Luc en goed voor mezelf zorgen. Die momenten zonder Luc zijn daarin zó waardevol.”
Chantal maakt wel eens de grap dat ze hofleverancier van Stoer op Toer is, omdat ze het aan zoveel ouders heeft aangeraden. “Ik weet gewoon dat het geweldig is voor de jongeren. Ik voel het, zie het aan Luc, en hoor het ook van anderen. Dus als ik mijn enthousiasme kan delen, doe ik dat graag!”
Sommige dingen moet je gewoon voelen. Zoals het moment dat je kind voor het eerst met haar tas vertrekt om te gaan logeren bij een groep. Een groep waar het niet draait om wat niet kan, maar om wat wél kan. Margreet, moeder van Jinte (15 jaar), vertelt dat ze altijd zei: ‘Jinte gaat nooit meer logeren’. Inmiddels is Jinte een vast onderdeel van een meidengroep van Stoer op Toer.
Jinte heeft het Syndroom van Down en is inmiddels een echte tiener. Door een vervelende ervaring in het verleden, was het vertrouwen in logeerplekken bij de ouders van Jinte verdwenen. Margreet vertelt: “We hadden bedacht dat ze nooit meer ergens gaat logeren. Maar toen kwam Stoer op Toer op ons pad. Dat klonk zo waanzinnig leuk! Toen bleek dat Jinte’s beste vriendin óók meeging, was er geen houden meer aan. We besloten om kennis te maken met Pascal.”
Pascal maakte meteen indruk en het voelde goed. “We zijn het gesprek aangegaan met z’n allen en Jinte had het hoogste woord. Toen er een nieuwe meidengroep werd gevormd is Jinte vanaf dag één met veel plezier meegegaan.”
Margreet vertelt dat het een grote stap was toen Jinte voor het eerst ging logeren. “Je geeft natuurlijk je grootste bezit mee. Daarbij komt dat zij zichzelf natuurlijk niet kan redden. Inmiddels is ze zelfs mee op vakantie geweest! En het mooiste? Het is écht van haar. Het is niet van haar broers, niet van papa of mama. Dit is van Jinte.”
“Mijn moederhart had het wel eens moeilijk, want het voelt toch dubbel om met onze zoons iets leuks te gaan doen zonder Jinte. Zo ook een trip naar Parijs tijdens het logeerweekend bij Stoer op Toer. Toch met enige spanning vertelde ik Jinte dat we naar Parijs gaan zonder haar. En eigenlijk reageerde ze heel goed, want zij gaat dan op pad met Stoer op Toer!”
Margreet verbaast zich nog regelmaat omdat Jinte altijd zo ontspannen thuiskomt. “Onze jongens komen gesloopt terug van kamp, maar Jinte komt altijd helemaal ontspannen thuis. Blijkbaar zit de kracht van Stoer op Toer in een goede balans tussen leuke activiteiten en duidelijke structuur.”
Volgens Margreet denkt het team hier ook echt over na. “Zoals Pascal zegt: ‘Wil je morgen een leuke dag? Dan gaan we op tijd naar bed.’ Een simpele zin, maar het werkt. Jinte komt niet alleen vrolijk thuis, ze is ook zelfstandiger geworden: tas uitpakken, bed opmaken en dingen zelf regelen. Ze is ouder geworden in doen en laten.”
“Pascal en Deborah zijn zó vertrouwd voor Jinte. Ze ziet ze echt als gelijken. In het begin dacht ik bij het zien van Deborah: ze krijgt een zware dobber met deze pittige meiden. Maar het gaat hartstikke goed. Ik vind het ook heel fijn dat er tussentijdse evaluaties zijn. Als ouders kunnen we alle feedback delen.”
Volgens Margreet is Stoer op Toer is niet zomaar logeren. “Het geeft Jinte namelijk de mogelijkheid om zelfstandiger te worden, maar dan wel met begeleiding. Het is echt haar ding en dat gun ik andere kinderen natuurlijk ook!”
“We kunnen dit zelf wel”, dachten we heel lang. Maar toch is Jolanda maar wat blij dat ze kennismaakte met de logeerweekenden en vakanties van Stoer op Toer. Als moeder van een dochter met een ontwikkelingsachterstand, wist Jolanda als geen ander hoe lastig het is om passende zorg te vinden. Maar ook door haar werkervaring, want Jolanda is zelf werkzaam in de gehandicaptenzorg. Daardoor dacht ze lange tijd dat ze de zorg voor hun dochter Senna (16) wel zelf kon dragen.
Via de gemeente kwam ze in aanmerking voor een weekendpleeggezin, maar het traject verliep niet zoals gehoopt en sloot onvoldoende aan bij Senna’s behoeften. Het werkte niet. Totdat ze Stoer op Toer tegenkwam op Facebook. “Het sloot zó aan op hoe ik denk en werk, dat ik dacht: dit is precies wat Senna nodig heeft.” Ondanks dat de aanvraag voor WLZ/ PGB (subsidies vanuit de overheid) en daarmee een tegemoetkoming in de kosten lang duurde, besloten ze de stap te zetten om Senna aan te melden. Zelfs voordat alles officieel rond was, mocht ze al meedraaien. “Pascal bleef mij geruststellen. Hij zei: ‘Het komt goed.’ En hij had gelijk.”
Senna, sociaal-emotioneel jonger dan haar leeftijd doet vermoeden, was na de eerste kennismaking wat sceptisch. Ze zag dat er ook kinderen mee zouden gaan met zichtbare beperkingen, zoals het syndroom van Down, terwijl haar beperking niet altijd zichtbaar is. Maar al na het eerste weekend viel er een last van haar schouders.
Senna begon met logeerweekenden en ging onlangs mee op een echte reis! Namelijk naar de Ardennen. Tijdens de zesdaagse reis naar de Ardennen kwam Senna volledig tot rust. Jolanda: “Ik had verwacht dat ze kapot terug zou komen, maar het tegenovergestelde gebeurde: ze kwam zó ontspannen thuis.” Haar moeder merkte direct veranderingen. Senna leerde grenzen aangeven, bleef rustiger aan tafel, en gebruikte ineens uitspraken van Pascal om zichzelf gerust te stellen: “Voor alles is een oplossing.”
Voor haar moeder betekende de reis méér dan alleen een weekend rust. “Normaal moest ik alles organiseren om zelf even weg te kunnen. Nu kon ik voor het eerst met mijn zoon op pad, zonder schuldgevoel. Want ik wist: Senna krijgt er iets moois voor terug. De foto’s en dagverslagen tussendoor maakten dat gevoel compleet.”
Ook het contact vooraf met Pascal was bijzonder. “We hebben meerdere keren en lang gebeld over hoe we beiden de zorg in zijn algemeen en daarmee ook de zorg voor Senna zien. En alles sloot zo aan op mijn visie. Er was direct vertrouwen.” Dat vertrouwen bleek terecht. “Senna voelde zich veilig. Pascal bleef die stabiele factor, ook toen begeleiders wisselden. En Deborah, die nu als leider in haar groep zit, is iemand bij wie Senna zich écht op haar gemak voelt.”
De ervaring met Stoer op Toer heeft niet alleen Senna sterker gemaakt, maar ook haar moeder inzicht gegeven. En een plek waar haar dochter wél mag zijn wie ze is. Waar er wordt gekeken naar mogelijkheden in plaats van beperkingen. En waar gelijkwaardigheid en verbinding voorop staan. “Het was de strijd om het pgb meer dan waard. Dit is precies wat ze nodig heeft. En wij ook.”
“Wat ik zo bijzonder vind aan Stoer op Toer: ze zijn bezig met bewustwording bij begeleiders, eerst goed voor jezelf zorgen en dan kan je pas goede zorg bieden. Daar investeert Pascal heel erg in bij zijn team. Dat is zó belangrijk. Alleen dan kun je echt veiligheid bieden.”
Tot slot wil Jolanda nog kwijt: “Senna voelde zich alleen. Dat raakt mij, zeker omdat ik zelf een pestverleden heb. Maar bij Stoer op Toer voelt ze zich gezien. Ze is één van de groep en is oké zoals ze is. Dat is onbetaalbaar. Daarom zeg ik oprecht: ik gun iedereen een Stoer op Toer.”
Stoer op Toer uit Breda begeleidt jongens & meiden met een lichte tot matige verstandelijke beperking tijdens een weekend, midweek of langere vakantie.
Stoer op Toer uit Breda begeleidt jongens & meiden met een lichte tot matige verstandelijke beperking tijdens een weekend, midweek of langere vakantie.